Er zijn enkele relaties tussen syntaxis en semantiek waarbij elk semantisch element is gekoppeld aan ten minste één syntactische weergave en de andere verzekert dat elke syntactische representatie een onderscheidende betekenis heeft.
Vergelijkingstabel
| Basis voor vergelijking | Syntaxis | Semantiek |
|---|---|---|
| basis- | Toegestane zinnen van een taal. | Interpretatie van de zinnen. |
| fouten | Verwerkt tijdens het compileren. | Geconfronteerd tijdens runtime. |
| Relatie | Syntactische interpretatie moet een onderscheidende betekenis hebben. | Semantische component is geassocieerd met een syntactische representatie. |
Definitie van syntaxis
De syntaxis van een programmeertaal wordt gebruikt om de structuur van programma's aan te duiden zonder rekening te houden met de betekenis ervan. Het benadrukt in feite de structuur, lay-out van een programma met hun uiterlijk. Het betreft een verzameling regels die de volgorde van symbolen en instructies die in een programma worden gebruikt, valideert. Het pragmatische en rekenmodel geeft deze syntactische componenten van een programmeertaal weer. De tools die zijn ontwikkeld voor de specificatie van de syntaxis van de programmeertalen zijn reguliere, contextvrije en attribuutgrammatica's.
Maar wat is het gebruik van grammatica in dit aspect? De Grammars zijn over het algemeen de herschrijfregels die tot doel hebben de programma's te herkennen en te genereren. Grammatica is niet afhankelijk van het rekenmodel dat in plaats daarvan wordt gebruikt in de beschrijving van de structuur van de taal. De grammatica bevat een eindige reeks grammaticale categorieën (zoals naamwoord-zin, werkwoordsuitdrukking, artikel, zelfstandig naamwoord, enz.), Solitaire woorden (elementen van de alfabetten) en de goed gevormde regels om de volgorde te specificeren waarbinnen componenten van de grammaticale categorieën zou moeten verschijnen.
Syntaxisanalyse is een taak die wordt uitgevoerd door een compiler die onderzoekt of het programma een juiste bijbehorende afleidingsboom heeft of niet.
De syntaxis van een programmeertaal kan worden geïnterpreteerd met behulp van de volgende formele en informele technieken:
- Lexicale syntaxis voor het definiëren van de regels voor basissymbolen met betrekking tot ID's, letterwoorden, punctuators en operators.
- Concrete syntaxis geeft de werkelijke weergave van de programma's aan met behulp van lexicale symbolen zoals het alfabet.
- Abstracte syntaxis geeft alleen de essentiële programma-informatie weer.
Typen grammatica's
- Context-vrije grammatica wordt veel gebruikt om de hele taalstructuur te achterhalen.
- Reguliere expressies beschrijven de lexicale eenheden (tokens) van een programmeertaal.
- Kenmerkgrammatica's specificeren het contextgevoelige deel van de taal.
Definitie van semantiek
Semantiek term in een programmeertaal wordt gebruikt om de relatie tussen de syntaxis en het rekenmodel te achterhalen. Het benadrukt de interpretatie van een programma, zodat de programmeur het op een eenvoudige manier kan begrijpen of de uitkomst van de uitvoering van het programma kan voorspellen. Een benadering die bekend staat als syntax-gerichte semantiek wordt gebruikt om syntactische constructies toe te wijzen aan het computationele model met behulp van een functie.
De semantiek van de programmeertaal kan worden beschreven door de verschillende technieken: algebraïsche semantiek, axiomatische semantiek, operationele semantiek, denotationele semantiek en vertaalsemantiek.
- Algebraïsche semantiek interpreteert het programma door een algebra te definiëren.
- Axiomatische semantiek bepaalt de betekenis van een programma door uitspraken te doen over een verband dat vasthoudt op elk punt in de uitvoering van het programma (dwz impliciet).
- Operationele semantiek vergelijkt de talen met de abstracte machine en het programma wordt vervolgens geëvalueerd als een reeks van de toestandsovergangen.
- Denotationele semantiek drukt de betekenis van het programma uit in de vorm van een reeks functies die werken op de programmatoestand.
- Translationele semantiek richt zich op de methoden die worden gebruikt voor het vertalen van een programma in een andere taal.
Belangrijkste verschillen tussen syntaxis en semantiek
- Syntaxis verwijst naar de structuur van een programma geschreven in een programmeertaal. Aan de andere kant beschrijft de semantiek de relatie tussen de betekenis van het programma en het computationele model.
- Syntactische fouten worden tijdens het compileren afgehandeld. Daartegenover staat dat semantische fouten moeilijk te vinden zijn en dat ze tijdens runtime tegenkomen.
- In c ++ wordt bijvoorbeeld een variabele "s" gedeclareerd als "int s;", om deze te initialiseren moeten we een geheel getal gebruiken. In plaats van integer te gebruiken hebben we het met "Seven" geïnitialiseerd. Deze verklaring en initialisatie is syntactisch correct, maar is semantisch incorrect omdat 'Zeven' geen integer-formulier vertegenwoordigt.
Conclusie
De syntaxis van een programmeertaal is een verzameling regels om de structuur of vorm van code te specificeren, terwijl semantiek verwijst naar de interpretatie van de code of de bijbehorende betekenis van de symbolen, karakters of een deel van een programma.
