Jam City lanceerde gisteren zijn nieuwe Harry Potter-game - 'Harry Potter: Hogwarts Mystery' en natuurlijk heb ik het nagevraagd. Hoe kon ik dat niet, een Harry Potter-fan zijn zolang ik me kan herinneren?
Als ik verwachtingen had van de game vanwege alle hype die Jam City er omheen had kunnen creëren, liet het spel me op een aantal manieren in de steek.
De game begon goed genoeg, met een tussenfilmpje waarin Minerva McGonagall op haar kantoor zat, terwijl een voice-over een Zweinstein-acceptatiebrief voorlas. Post dat, ik vond mezelf in Diagon Alley, met een jongen genaamd Rowan die me toen leidde door mijn boeken en toverstok te kopen. Dat is waar ik me realiseerde dat de game niet zo goed was als ik had gehoopt.
Zelfs als een spel dat niet echt een open wereld is, had ik gehoopt dat ik op zijn minst in staat zou zijn om rond te kijken en zelf te ontdekken op de weinige plaatsen waar ik ben geweest. In plaats daarvan gaf het spel me een goed beeld gebieden om op te tikken en duidelijk omschreven doelen die moeten worden ingevuld om door te gaan naar het volgende hoofdstuk.
Tegen het einde van Diagon Alley verveelde ik me.
In het spel kun je je Hogwarts-huis kiezen, dat me recht naar Ravenklauw leidde; maar behalve dat lijkt al het andere in de game een gemiste kans.
Alles wat je in de game doet, is meer een tik-ervaring dan iets anders. Gesprekken? Tik op het dialoogvenster dat je wilt zeggen. In het midden van een les? Tik op verschillende gemarkeerde objecten om bepaalde taken uit te voeren en, bij uitbreiding, de les. In de Charms-klas moest ik een minuut of twee doorbrengen om te tikken om de stermeter op te vullen en de les af te maken.
Dan is er de energiemeter. Alles wat je doet binnen Harry Potter: Hogwarts Mystery heeft energie nodig en terwijl de meter met de tijd wordt bijgevuld, is het echt bedoeld om mensen aan te zetten extra energie te kopen en verder te gaan in het spel. Het is des te irritanter, want als je midden in een klas zit, of in de handen van een duivelssnare (geloof me, je bent op een gegeven moment), en je hebt geen energie meer, dan heb je ofwel om het te kopen, of gewoon het spel te sluiten en te wachten tot de energiemeter vol is voordat je verder gaat.
Geloof het of niet, het wordt echt snel saai. Tenzij je geld verspilt om energie te kopen, wat een zeer slechte manier is om microtransacties in een game te implementeren.
Dan is er het simpele feit dat de reacties van mensen op bepaalde dialogen gewoon niet zijn wat ze zouden moeten zijn . In mijn allereerste Charms-klas met Flitwick, vroeg hij me of ik van plan was de regels te volgen, en omdat ik het brutale kleine kind ben dat ik ben, ging ik verder en zei prompt: "Nee." Zijn antwoord daarop? Iets in de trant van "Ik zie, heel goed, neem plaats." Ik bedoel, echt? Een eerstejaars student heeft de wang om dat tegen jou te zeggen, en dat is de beste die je hebt? Maar dat is het niet eens.
In Potions ontplofte mijn ketel omdat een Zwadderaar me saboteerde en toen Snape informeerde naar mijn falen, koos ik de derde optie die zei: "Het is jouw schuld." Geloof me, ik vertelde Severus Sneep letterlijk dat mijn toverdrankje zijn fout was en hij nam 10 punten van Ravenklauw en dat was het.
Dat is gewoon lachwekkend. Severus Snape neemt geen wang, zeker niet vanaf het eerste jaar dat net heeft bewezen dat hij geen eenvoudige remedie voor steenpuisten kan brouwen. Als dit een spel is gebaseerd op keuzes, doet het dat niet zo goed. Misschien heb ik, nadat ik het grootste deel van Hogwarts heb ontgrendeld, vrij rond het kasteel kunnen rondzwerven, maar ik ben niet bereid mijn tijd aan het spel te besteden in de hoop dat het beter zal worden. Gameplay-wise, Harry Potter: Hogwarts Mystery valt volledig plat, en hoewel er betere dingen zijn die je met je tijd kunt doen, als je een Harry Potter-fan bent, weet ik zeker dat je jezelf niet kunt weerstaan om te spelen. In dat geval is het spel beschikbaar op zowel Android als iOS, dus ga je gang en probeer het uit als je het nog steeds wilt.
Download Harry Potter: Hogwarts Mystery op Android of iOS (gratis)
